Indywidualne ustalanie wynagrodzenia opiera się na następujących modelach:
Podstawą są tu obowiązujące stawki opłat za czynności radców prawnych, przy założeniu, że wynagrodzenie będzie odpowiadać określonej stawce, jej części, albo wielokrotności.
Przewiduje się je jako możliwą metodę rozliczenia w przypadku tzw. stałej obsługi prawnej – świadczenia oznaczonych, powtarzalnych usług pomocy prawnej, przez określony czas, przy zastosowaniu konkretnych okresów rozliczeniowych.
Wynagrodzenie godzinowe jest alternatywą wobec obydwu wyżej wskazanych sposobów rozliczeń. Jest zatem aktualne zarówno dla usług świadczonych na rzecz Klientów indywidualnych, jak i korporacyjnych. Tu, określona jest stawka godzinowa wynagrodzenia oraz okres rozliczeniowy, którego stawka ta dotyczy.
Wynagrodzenie to jest kombinacją wyżej wskazanych metod. Przewiduje się tu pełen wachlarz możliwych wariantów.
W odniesieniu do wszystkich wyżej wskazanych systemów przewiduje się negocjacyjny tryb ustalania wynagrodzenia, zależnego od konkretnych okoliczności i uwzględniającego takie czynniki, jak: rodzaj sprawy, stopień złożoności związanych z nią problemów prawnych, jej znaczenie dla Klienta, przewidywany czas wykonywania usług, tok koniecznych czynności, szczególne kompetencje wymagane do wykonania usług, a także konsekwencje przyjęcia sprawy w kontekście zakazów wynikających z obowiązku unikania konfliktu interesów.